SATA, czyli Serial Advanced Technology Attachment, jak sama nazwa wskazuje opiera się na technologii szeregowego przesyłu danych.

Oprócz wszystkich zalet ATA posiada dodatkowo:

1. Większą przepustowość przepływu danych: 150MB/s (SATA) oraz 300MB/s (SATA II). Transfer dotyczy wymiany danych pomiędzy kontrolerem a dyskiem.
2. Inną budowę przewodów transmisyjnych i zasilających, która z racji na mniejsze od ATA gabaryty pozwala na lepszą wentylację wnętrza komputera. Dodatkowo przewody transmisyjne SATA gwarantują bezproblemowy przesył danych przy odległości do 1.5 m.
   
   
   


3. Inny kontroler. Z racji zmiany interfejsu zmianie uległ także sam kontroler. W zależności od producenta płyty głównej mamy do czynienia z mniej lub bardziej udanymi kontrolerami SATA.

   Dodatkowy kontroler na wyposażeniu płyty głównej nie jest żadnym novum, także obsługa macierzy dyskowych RAID jest tutaj na porządku dziennym.

   
   
   
   


4. Wsparcie dla technologii NCQ (Native Command Queuing), czyli optymalizację zapisu danych na dysku nazywaną kolejkowaniem poleceń/rozkazów. Funkcja ta wymaga wsparcia zarówno ze strony płyty głównej jak i samego dysku. Od dawna wykorzystywana w SCSI, od niedawna obecna na domowych komputerach polega w skrócie na uporządkowaniu w optymalny sposób poleceń płynących do dysku twardego - wszystko po to, aby zaoszczędzić czas potrzebny na skoki głowic dysku. Nie miałem okazji naocznie przekonać się o wzroście wydajności płynącej z NCQ, jednak według testów przeprowadzonych przez różne witryny internetowe jest to wzrost rzędu 5-10%. Bez wątpienia dużym plusem technologii NCQ jest zmniejszenie zużycia podzespołów mechanicznych dysku.
   
   
   
5. Bezzworkowa konfiguracja dysku. Z tym bywa różnie, osobiście jednak nie spotkałem się z potrzebą użycia zworek do dysków SATA. Brak zworek tłumaczy fakt podłączenia tylko jednego dysku pod jeden port SATA – w przypadku ATA mamy możliwość podłączenia dwóch urządzeń na jednym kanale

Mamy zatem do czynienia z przyszłościowym standardem: z możliwością szybszego przesyłu danych oraz kilkoma nowymi technologiami, których wykorzystanie zależne jest nie tylko od samego dysku, ale również od kontrolera i płyty głównej.

I tutaj pojawia się istotny problem – deklaracje odnośnie zwiększenia transferu SATA względem ATA dla większości użytkowników nie mają potwierdzenia w testach.

Niestety, producenci dysków wciąż nie uzyskali pełnego wsparcia ze strony kontrolerów.

To, że osiągi dysków SATA deklarowane przez ich producentów nie są wyssane z palca potwierdza kontroler o nazwie RAIDCore firmy Broadcom: strona Broadcom.

Zwykły kontroler w postaci karty PCI, który w testach robi naprawdę duże wrażenie udowadnia, iż wina niskich transferów leży w głównej mierze po stronie wąskiego gardła kontrolera.